Μετά από έναν αγώνα που είχε 197 τελειωμένες φάσεις οι δύο ομάδες μιλούν για δύο λάθη των διαιτητών τα οποία όχι μόνο δεν τεκμηριώνονται αλλά κατά την άποψη μας δεν επηρέασαν την εικόνα και το αποτέλεσμα του αγώνα.
Και τα δύο μπλοκ άουτ που δόθηκαν στο 3ο σετ - ένα για κάθε ομάδα - δεν επιβεβαιώνονται από τις τηλεοπτικές κάμερες αλλά το ζήτημα μας δεν είναι αυτό. Μετά από 197 φάσεις ενός αγώνα και πέντε σετ, συνολικής χρονικής διάρκειας 2,5 ωρών ο κάθε διαιτητής έχει δικαίωμα στο λάθος (αν υποθέσουμε πως έκανε λάθος). Το μοναδικό βεβαιωμένο λάθος που καταγράφηκε ήταν στο 4-1 του 5ου σετ όπου δόθηκε άσσος του Οϊβάνεν μετά από υπόδειξη του επόπτη αλλά με το Τσάλεντζ ρέφερι το λάθος αποκαταστάθηκε και η μπάλα δόθηκε στον ΠΑΟΚ.
Από αγώνα σε αγώνα οδεύουμε σε μία πόλωση σε βάρος των διαιτητών οι οποίοι κρίνονται με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια. Πάρτε το χαμπάρι. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί άνθρωπος στον πλανήτη και να μην κάνει λάθος μετά από 197 φάσεις. Ειδικά στο βόλεϊ, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα και ειδικά σε αυτά τα ντέρμπι που όλοι κάθονται με το τουφέκι για να πυροβολήσουν τους διαιτητές. Οσοι μπορούν να το καταλάβουν, όσοι έχουν θετική σκέψη και όσοι θέλουν να μάθουν και πέντε πράγματα παραπάνω μπορούν να πάρουν συμβουλές και μαθήματα από κάποιους ειδικούς περί της διαιτησίας. Το σίγουρο είναι πως με αυτή τη νοοτροπία δεν οδηγούμαστε πουθενά.
Εάν πυροβολούν τους διαιτητές και τους παρατηρητές τι πρέπει να κάνουν με τους παίκτες που χάνουν καθοριστικές επιθέσεις ή κάνουν λάθη σε κρίσιμα σημεία; Να τους κόψουν τα συμβόλαια ή μήπως να τους κρεμάσουν από το φιλέ; Τον προπονητή που επιχείρησε να κάνει επτά αλλαγές και κόντεψε να χάσει τον αγώνα τι πρέπει να τον κάνουν; Ανθρωποι παίζουν στις ομάδες, σπουδαίοι και καταξιωμένοι αθλητές, έμπειροι προπονητές αλλά το μυαλό είναι ανθρώπινο και όχι μηχανή. Το ταμείο θα γίνει στο τέλος διότι άλλωστε από την γκάφα του Μουνιόθ ξύπνησαν οι παίκτες του Ολυμπιακού και πήραν τον αγώνα.
Ασχοληθείτε με την τακτική που δεν έκανε ο Ολυμπιακός μετά το 1ο σετ, με την ανεξήγητη κατάρρευση του ΠΑΟΚ στο 5ο σετ και πάρτε απόφαση πως στο βόλεϊ οι νικητές δεν κρίνονται από το σκοράρισμα αλλά από το ποιος θα κάνει τα λιγότερα λάθη. Ετσι είναι η φύση του παιχνιδιού.
Και πάμε στο προκείμενο. Ο πρώτος τελικός ήταν ίδιος με τον ημιτελικό του κυπέλλου και στην εικόνα του αγώνα αλλά και στην εξέλιξη των σετ με τη διαφορά πως στο 5ο σετ ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που πήρε τη διαφορά από το σερβίς ενώς στον ημιτελικό του κυπέλλου είχε γίνει το αντίθετο. Ο Ολυμπιακός παρουσιάζει εντυπωσιακές μεταβολές στην απόδοση του και ειδικά στην υποδοχή, ενώ την παρτίδα στον πρώτο τελικό έσωσε ο Ντρίζκα και ο Οϊβάνεν που έκαναν καλή εμφάνιση μετά από καιρό. Ο ΠΑΟΚ έχει πιο σταθερή απόδοση, περιμένει τα λάθη του Ολυμπιακού αλλά εάν δεν βοηθήσει ο Σαφράνοβιτς τον Κουμεντάκη κι αν ο Ρίτσι δεν εμπιστευτεί πιο πολύ τον Τερζή δεν θα κάνει την διαφορά.
Διαπιστώνουμε επίσης πως και οι δύο ομάδες μπήκαν στους τελικούς με βαρύ ιστορικό φυσικής κατάστασης. Δεν έδειξαν φρεσκάδα και αυτό είναι αποτέλεσμα του κακού αγωνιστικού σχεδιασμού όπου μέσα σε ένα μήνα παίχτηκαν Λιγκ Καπ, Κύπελλο και τελικοί Τσάλεντζ Καπ για τον Ολυμπιακό. Τα κύπελλα και τα Λιγκ Καπ το αργότερο μέχρι τα Χριστούγεννα πρέπει να έχουν τελειώσει και μετά να υπάρχουν μόνο το πρωτάθλημα και οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Καθίστε κάποτε κάτω και φτιάξτε ένα σοβαρό καλεντάρι το οποίο θα τηρηθεί μέχρι κεραίας. Αυτά είναι τα θέματα και αφήστε τους διαιτητές στην ησυχία τους. Αυτό που είναι να κάνουν θα το κάνουν και να ξέρετε πως στα 50 χρόνια των Εθνικών πρωταθλημάτων κανένας τίτλος δεν κρίθηκε από σφύριγμα διαιτητή.
V.N.