Εάν μπορούσαμε να αποτυπώσουμε σε ένα γράφημα την απόδοση των ομάδων θα δούμε τον Ολυμπιακό να έχει ευθεία γραμμή στην ποιότητα και στον ρυθμό του, ενώ ο ΠΑΟΚ έχει σταθερά ανοδική πορεία χωρίς όμως να έχει φτάσει τα ποιοτικά στάνταρ του Ολυμπιακού.

Το γενικό συμπέρασμα είναι πως όλες οι ομάδες της πρώτης εξάδας πορεύτηκαν στα πλέι οφ ανάλογα με τα αποθέματα που είχαν στον πάγκο τους. Όποια ομάδα είχε βάθος πάγκου και λύσεις σε πολλές θέσεις άντεξε τους τραυματισμούς και την καταπόνηση.

Οι υπόλοιπες παρέδωσαν το πνεύμα και δεν ήταν λίγες. Οι περισσότερες κλάταραν στα πλέι οφ επειδή δεν είχαν πάγκο και ισάξιες λύσεις σε θέσεις κλειδιά. Αυτό έχει να κάνει με τον αρχικό σχεδιασμό και κυρίως με το μπάτζετ που δαπάνησε κάθε ομάδα το περασμένο καλοκαίρι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Παναθηναϊκός που είχε μόνο μία εξάδα. Κι αν εξαιρέσουμε τον Μπέλο που ήταν πίσω από τον Γκονζάλες και τον Χαραλαμπίδη ως τρίτος κεντρικός τα υπόλοιπα νέα παιδιά δε θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά σε ημιτελικούς και τελικούς.

Τα ίδια έπαθε και ο Φοίνικας αλλά και η Κηφισιά. Ο Φοίνικας βέβαια έκανε τη ζημιά στον Παναθηναϊκό με τα διαδοχικά τάι μπρέικ. Οι «πράσινοι» έχασαν πολύτιμες δυνάμεις για να προκριθούν στους ημιτελικούς και κόντρα στον ΠΑΟΚ πήγαν με άδειες μπαταρίες και καταπονημένοι. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να αφήνει πικρή γεύση στους οπαδούς του που θα ήθελαν να τον δουν στους τελικούς αλλά και η τρίτη θέση αντικατοπτρίζει την συνολική δυναμική της ομάδας.

Διαβάστε το υπόλοιποΕΔΩ