Αναλυτικά η επιστολή:
Πριν ένα μήνα περίπου η ομάδα μου ο Αστέρας Γρεβενών έπαιξε φιλικό αγώνα βόλεϊ Κορασίδων με το σωματείο του Πήγασου Κοζάνης .
Παρατήρησα με έκπληξη ότι οι παίκτριες του Πήγασου ήταν φανερά εκτός ρυθμού και όταν ρώτησα γιατί παίζουν σαν να είναι ένα χρόνο σε απραξία , η έκπληξη μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη.
Τα κορίτσια αυτά είναι πραγματικά σε αγωνιστική απραξία ενός χρόνου . Γιατί έτσι αποφάσισε και τους καταδίκασε η ΕΣΠΕΜ ( Ένωση Σωματείων Πετοσφαίρισης Μακεδονίας ).
Που πήρε την απόφαση να αποβάλει απο τα πρωταθλήματα της τα σωματεία του Πήγασου και του Αρίωνα Πτολεμαΐδας. Διώχνοντας έτσι απ΄το γήπεδο όλα τα μικρά παιδιά που μας έκαναν τη τιμή να ασχοληθούν με το βόλεϊ.
Και ο λόγος; Επειδή λέει οι δύο αυτές ομάδες δε συμμορφώθηκαν με την οδηγία της διοργανώτριας αρχής να παίζουν με συγκεκριμμένη μάρκα μπάλας.
Παίζω βόλεϊ από 11 χρονών και αγαπάω και υπηρετώ το άθλημα όπως μπορώ 30 χρόνια ακριβώς. ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ στο ελληνικό βόλεϊ δεν έχω ξαναδεί. Σκεφτείτε το λίγο.
Σε δύο πόλεις που τα ποσοστά χρήσης αλκοόλ και ουσιών απ’τους Νέους είναι ραγδαία αυξανόμενα, κάποιοι αποφάσισαν να κόψουν το γήπεδο σε παιδιά 15 χρονών. Τη μοναδική υγιή εκτόνωση ίσως για μερικά απ’αυτά.
Τα παιδιά που εμείς παλεύουμε καθημερινά να φέρουμε στο γήπεδο και να τα κρατήσουμε έτσι μακριά απ’τις κακοτοπιές , αυτοί τους απαγορεύουν να δώσουν επίσημο αγώνα μέσα στο γήπεδο που μεγάλωσαν. Στο γήπεδο που τους ανήκει δηλαδή.
Τα ίδια παιδιά που μεθαύριο θα παίζουν στις Εθνικές ομάδες.
Σκεφτείτε αν έστω ένα παιδί σιχαθεί απ’αυτή την ιστορία, αφήσει τον αθλητισμό και ακολουθήσει έναν άλλο άσχημο δρόμο και πέστε μου αν δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη κατρακύλα που έζησε ποτέ το ελληνικό βόλεϊ.
Και εδώ φταίμε όλοι μας. Πρώτα αυτοί που πήραν την απαράδεχτη απόφαση άλλα και όλοι οι υπόλοιποι που είτε δεν της δώσαμε την πρέπουσα σημασία, είτε απλά την κάναμε γαργάρα.
Θά έπρεπε ήδη να είχε διοργανωθεί πρωτάθλημα εκτός ΕΣΠΕΜ με τη συμμετοχή του Πήγασου και του Αρίωνα. Τουλάχιστον να είχαμε μαζευτεί όλοι, να συζητήσουμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα ψάχνωντας μια ομαδική λύση. Αντ’αυτού, εμείς καθόμαστε και καμαρώνουμε για τις νίκες των ομαδάρων μας.
Κύριοι οι ομάδες ανήκουν στα παιδιά που ιδρωκοπάνε στο γήπεδο. Δεν ανήκουνε σε κανένα παράγοντα. Και για να το πώ στη μοναδική γλώσσα που καταλαβαίνουνε μερικοί :
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ , ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΕΟΝ , ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΟΥΣ . ΜΠΑΛΛΕΣ – ΡΟΥΧΑ – ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ – ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΛΠ , ΟΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ . Η ΕΣΠΕΜ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΕΝΩΣΗ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ .
Xαλαρώστε λοιπόν Κύριοι γιατί δε σας πολυχρειαζόμαστε πιά.
Όπως είπε και ο μέγας Μπεργελές « Αν καταφέρεις και μαζέψεις 200 παιδιά , δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο . Κάνε 10-15 ομάδες , βάλτες να παίξουν μεταξύ τους , και θα έχεις το ωραιότερο Τουρνουά »
ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
Και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τα αποκλείσει απ’τα γήπεδα τους .
Με τιμή , αγάπη άλλα και οργή
Λιοσάτος Δ. Θωμάς
