Το ματς με την Ισπανία ήταν κομβικό για το μέλλον της Εθνικής, το μέλλον του ελληνικού βόλεϊ , δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανεβούμε στο τρένο και η ελληνική ομάδα θα μείνει εκτός Ευρωβόλει για άλλα τρία χρόνια.
'Ολα τα στραβά ξεκίνησαν από το Ευρωβόλει της Σμύρνης το 2009 και υπεύθυνοι είναι αυτοί που ανέδειξαν, διόγκωσαν και διατήρησαν με άκρατη εγωπάθεια στην επικαιρότητα ένα συνηθισμένο θέμα, μια διαφωνία προέδρου -προπονητή, του Προσαλίκα με τον Καζάζη.
Να μη πάνε πιο μακριά, όταν ο βοηθός Καζάζης κακώς αντικατέστησε τον Αρσενιάδη, με υπαιτιότητα και της διοίκησης Προσαλίκα , που με τις επιλογές που έκανε στο προπονητικό τμήμα, δυναμίτισε το κλίμα στην Εθνική.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η πρόσληψη του Μέιφορθ, ενός απίθανου Αμερικάνου, που ήταν ότι χειρότερο διέθετε το αμερικανικό βόλει και σε αυτό ευθύνη έχει και ο ΝταγκΜπηλ που τον υπέδειξε. Ένας μέτριος εκτός ελληνικής πραγματικότητας Αμερικάνος προπονητής, σε μια ταραγμένη εποχή και σε ένα διχασμένο βόλει, ήταν η πιο άστοχη επιλογή.
Απο εκεί και πέρα μπήκαμε στη δίνη του ρεβανσισμού και με τον ερχομό της διοίκησης Μαυρομάτη φτάσαμε σε δυο διαδοχές προπονητές που έπρεπε να γίνουν(Μείφορθ αντί Καζάζη, Λεώνης αντί Μέιφορθ) αλλά με καθαρό μυαλό και σωστά κριτήρια.
Και μετά από διαδοχικές αποτυχίες(2010, 2012, 2014, 2016) μένουμε για τέταρτη συνεχή χρονιά εκτός νυμφώνος, εκτός Ευρωβόλει, που είναι το βαρόμετρο της αποτυχίας και της επιτυχίας για την Εθνική, που ήταν σχεδόν πάντοτε παρούσα στα τελικά της διοργάνωσης.
Και φτάνουμε στον Αύγουστο, όπου και οι 21 σύμβουλοι της ΕΟΠΕ(άντε να εξαιρέσουμε εν μέρη τον Στουραίτη που έκανε ένα ταξίδι-αστραπή στη Θεσσαλονίκη) χωρισμένοι σε τρεις παρατάξεις έκαναν αγώνα δρόμου για να εκλεγούν, αφήνοντας την Εθνική στη μοίρα της.
Διαγωνιζόταν για τις καρέκλες της ΕΟΠΕ, χωρίς να σκεφτούν καν ότι και να εκλεγούν θα αναλάβουν καμένη γη, με τις Εθνικές ομάδες εκτός Ευρωβόλει και με τη γυναικών σε αθλία και τραγελαφική συνάμα κατάσταση. Με 7 παίκτριες, αλλά και τον προπονητή να ακολουθούν τη μέθοδο "στίβειν δια του αρραβώνα" και μάλιστα αβρόχοις ποσίν.
Οι παίκτες από την άλλη ξεπέρασαν τους εαυτούς τους, αλλά λειτουργούσαν πλέον με το συναίσθημα που δεν είναι καλός σύμμαχος, αφήνοντας στην άκρη τη λογική που θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα.
Και μέσα σε αυτό το... ρεμπέτ ασκέρ, φτάσαμε στο σημείο να παίζουμε μπαράζ με την Ισπανία και ο βασικός πασαδόρος, Ντίμα Φιλίποφ να αγωνίζεται με τον Ολυμπιακό σε φιλικά παιχνίδια.
Σίγουρα έφταιξαν και οι δυο πλευρές, άλλη πολύ και άλλη λίγο, αλλά αυτό δεν έχει προηγούμενο στον παγκόσμιο αθλητισμό. Κι ήταν επακόλουθο της προεκλογικής περιόδου με τους 21 συμβούλους να ασχολούνται πως θα βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου. Και για την Εθνική πέρα βρέχει.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι χειρότερες , γιατί απλούστατα το ελληνικό βόλει δεν διαθέτει ικανούς παράγοντες, αλλά και δημοσιογράφους. Τις παλιές καλές εποχές περνούσαν από λαϊκά δικαστήρια τους παράγοντες και τους προπονητές, που δεν κατάφερναν να πάρουν μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Τώρα είμαστε εκτός τεσσάρων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και δεν ανοίγει ρουθούνι, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι να κάνουν κριτική, να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, να αποδώσουν ευθύνες.
Έτσι αρκούμαστε στο να λέμε ότι είναι καλή η δεύτερη και η τρίτη θέση στη Γ κατηγορία του Παγκοσμίου Λιγκ και του Ευρωπαϊκού Λιγκ και να πανηγυρίζουμε που πήραμε το Βαλκανικό εφήβων.
Ταλαντούχοι παίκτες λοιπόν, μπορεί να τελειώσουν την καριέρα τους, χωρίς συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα(ο Τζούριτς πρόλαβε τη Σμύρνη), εξαιτίας της ανυπαρξίας ικανών παραγόντων.
Μπάτε σκύλοι αλέστε είναι οι Εθνικές, με τους μάνατζερ να αλωνίζουν και να παίρνουν αποφάσεις για την τσέπη τους, με τρανό παράδειγμα τον ταλαντούχο Παπαλεξίου , τον οποίο ο μάνατζερ του, θέλει να τον κάνει ακραίο, όταν με ύψος 2.05 μπορεί να γίνει ένας σπουδαίος κεντρικός. Αλλά μήπως υπάρχει στιβαρός τεχνικός διευθυντής να επιβάλει τις σωστές απόψεις. Όλοι την πάρτη τους κοιτάνε.
Ο αποκλεισμός από την Ισπανία ήταν η ταφόπλακα της Εθνικής και η πρόκριση δεν χάθηκε στο Λας Πάλμας, αλλά στο πρώτο σετ της Κοζάνης. Ήταν ένα μαξιλαράκι για την αντίπαλο μας, που μαθηματικά θα έπαιρνε ή το δεύτερο, ή το τρίτο, ή το τέταρτο σετ, όπως και έπραξε.
Η είσοδος του Κουμεντάκη βελτίωσε την κατάσταση, αλλά το πουλάκι είχε πετάξει. Αν το σκορ ήταν 1-0 αντι 0-1 η Ισπανία θα παρέπαιε, όπως και έκανε μόλις παίρναμε κεφάλι στο σκορ. Το πως το 21-18 έγινε 21-22, χρίζει επιστημονικής ανάλυσης, σε ένα νεκρό σημείο συσσωρεμένων λαθών σε σερβίς, επίθεση, υποδοχή, άμυνα.
Και το επιμύθιο; Η κατάσταση δεν σώζεται κύριοι, φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού και βουτήξαμε χωρίς αλεξίπτωτο για τους παραπάνω λόγους. R.I.Pελληνικό βόλεϊ και καλές εκλογές, για μια διοίκηση που δεν θα έχει ΤΙΠΟΤΑ να διαχειρισθεί τα επόμενα τρία χρόνια σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Έβαλαν τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους.
ΥΓ: Απίστευτα αποτελέσματα έφερε ο Ολυμπιακός στην Προύσα. Η ομάδα είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα, αφού διατήρησε τον βασικό κορμό και πρόσθεσε τις σπουδαίες Χίππε, Τσίμα ή φορμαρίστηκε πρόωρα. Ελπίζουμε να συμβαίνει το πρώτο.
ΠΗΓΗ : ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ
