Σφάλμα
  • JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 48
Εκτυπώστε τη σελίδα
10-04-2016 10:59

Ένας λόγος ακόμα γιατί οι γυναίκες πρέπει να ασχολούνται με τα σπορ

Του Λεωνίδα Καραϊσκου
Από την προσχολική κιόλας ηλικία, αλλά ακόμα και από τη λυκειακή, καθυστερημένα λίγο είναι αλήθεια,  κορίτσια κάθε κινητικού επιπέδου και δεξιοτήτων  περνούν καθημερινά το κατώφλι του οργανωμένου αθλητισμού (συνήθως Ολυμπιακά αθλήματα).
Εξετάζοντας εμπειρικά, αφού δεν έχουμε στη διάθεσή μας αριθμούς, τι υφίσταται στο άθλημά μας, αρκετά κορίτσια ασχολούνται επιδερμικά για μικρό χρονικό διάστημα 0-1 χρόνο και μετά είτε σταματούν το βόλεϊ είτε αλλάζουν άθλημα. Τα περισσότερα παραμένουν για μέσο χρονικό διάστημα 0-5 χρόνια, μαθαίνοντας τις βασικές τεχνικές και τακτικές, αγωνιζόμενες έως το επίπεδο παγκορασίδων και στη συνεχεια σταματούν τη συστηματική ενασχόλησής τους με το βόλεϊ λόγω εκπαιδευτικού συστήματος, μη συμμετοχής τους  σε αγώνες ή άλλων επιλογών. Τέλος, έχουμε και έναν σημαντικό αριθμό που παραμένουν ενεργές αθλήτριες με 5+ χρόνια ενασχόλησης, στελεχώνοντας και τα αγωνιστικά τμήματα (Κορασίδες, Νεάνιδες, Γυναίκες) των εκάστοτε συλλόγων. Τα στατιστικά στοιχεία της ΕΟΠΕ αριθμούν περισσότερες από 33.000 τέτοιες περιπτώσεις (αθλητικά δελτία).

Μια έρευνα που δημοσιεύει το Michigan State University’s Institute κάνει ακόμα πιο ελκυστική την ενασχόληση με αυτό το καταπληκτικό παιχνίδι και ενισχύει τη θέληση εκείνων των οικογενειών που δίνουν μεγάλο βάρος στην ενασχόληση των παιδιών με τα σπορ. Σύμφωνα με την έρευνα, περίπου το 70% των παιδιών στις ΗΠΑ εγκαταλείπει τον οργανωμένο αθλητισμό πριν από την ηλικία των 13. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τις γυναίκες, επειδή οι μελέτες έχουν δείξει ότι τα κορίτσια που αθλούνται συστηματικά είναι πιο πιθανό να αποφοιτήσουν από το κολέγιο, να βρουν μια θέση εργασίας, και να αξιοποιηθούν σε βιομηχανίες ανδροκρατούμενες.

Η συνέχεια της έρευνας  δείχνει ότι μεταξύ των υψηλόβαθμων γυναικών στελεχών στις μεγαλύτερες εταιρείες σήμερα, το 94% έχει ασχοληθεί συστηματικά με τον αθλητισμό σε Πανεπιστημιακό επίπεδο,  γεγονός που υποδηλώνει μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της επιτυχίας τους στον αθλητισμό και της επιτυχίας τους στην επιχείρηση. Στην πραγματικότητα, από τις 400 γυναίκες -στελέχη επιχειρήσεων που επελέγησαν από τους υπευθύνους, το 75% δήλωσε ότι το υπόβαθρο ενός υποψηφίου στον αθλητισμό επηρέασε θετικά την απόφαση των υπευθύνων να τις προσλάβουν. Αυτές οι γυναίκες ιεραρχούν πολύ ψηλά την εμπλοκή με τα σπορ επειδή γνωρίζουν –προσωπικά- τη συσχέτιση των σπορ με την εργασιακή ηθική.

Συμπερασματικά, το να εγκαταλείπουν τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία δεν είναι μόνο ένα ανησυχητικό στατιστικό στοιχείο αλλά και μια κλήση αφύπνισης για τους γονείς. Γιατί τα κορίτσια τους να αποχωρούν από ένα περιβάλλον που θα μπορούσε να έχει θετική μακροπρόθεσμη επίδραση στην εργασιακή τους καριέρα και εξέλιξη; Μια άλλη τροφή για σκέψη και συζήτηση είναι το πώς οι οικογένειες θα βοηθήσουν ουσιαστικά στη παράταση της αθλητικής καριέρας των κοριτσιών τους.

1 σχόλιο

  • Comment Link Αννα Σ. Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016 07:20 posted by Αννα Σ.

    Ενδιαφέρον άρθρο όμως αναφέρεται εντελώς επιφανειακά στους λόγους για τους οποίους τα παιδιά (και όχι μόνο τα κορίτσια) εγκαταλείπουν τα ομαδικά αθλήματα νωρίς... Δυστυχώς στη χώρα που ζούμε ο αθλητισμός δεν θεωρείται απαραίτητος στην ανάπτυξη (σωματική,ψυχική και πνευματική) των παιδιών. Οι μόνοι που τρέχουν μερα-νύχτα είναι γονείς με την κρυφή ελπίδα τα παιδιά τους να προχωρήσουν με κάθε μέσο μήπως και πάρουν κάποια μόρια στις πανελλήνιες ή κάποιες διακρίσεις με σκοπό την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Δεν υπάρχουν αθλητικά σχολεία...καμμία υποδομή, κανένας προγραμματισμός, καμμία οργάνωση έτσι ώστε να αξιοποιηθούν ταλέντα, όνειρα, σχέδια παιδιών.Από την άλλη μεριά τα ίδια ταλέντα, όνειρα και σχέδια πνίγονται καθημερινά στα τοπικά σωματεία στο όνομα συμφερόντων, μικροπολιτικής και "κερδών" των υπεύθυνων (σε όλες τις βαθμίδες ευθύνης)και έτσι τα παιδιά απογοητεύονται και μαθαίνουν πολύ νωρίς την έννοια του "μέσου" και της πραγματικότητας ότι δεν προχωράς με την αξία σου αλλά με το ποιό μέσο έχεις, πόσο "κοντά" είσαι στους προπονητές, προέδρους κλπ. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και όταν αποφασίσουν οι υπεύθυνοι να ξεριζώσουν το καρκίνωμα που χρόνια τρέφεται στο σώμα του ελληνικού αθλητισμού, τότε θα λυθούν και οι απορίες αυτού που έγραψε το άρθρο αλλά και θα δοθούν οι ευκαιρίες στα κορίτσια μας να συνεχίζουν με κέφι αλλά και αξιοπρέπεια αυτό που άρχισαν...