Όχι, το Ευρωπαίκό Λιγκ δεν είναι σπουδαία διοργάνωση, ούτε παίζουν ομάδες της πρώτης ταχύτητας, ούτε σκοτώνουμε τίποτα θηρία. Εντούτοις, χθες οι ψυχάρες που ΤΙΜΗΣΑΝ τη φανέλλα με το εθνόσημο θυμήθηκαν πως είναι να κερδίζεις, να προκρίνεσαι, να πανηγυρίζεις, να χορεύεις σε κύκλο, να βγάζειςselfies θριάμβου στα αποδυτήρια.

Ταυτόχρονα, η πρόκριση της εθνικής ομάδας βόλεϊ στον τελικό του Ευρωπαϊκού Λιγκ, δίνει τη δυνατότητα στο άθλημα να επιστρέψει στους μεγάλους του World League (μετά από 8 χρόνια εάν θυμάμαι καλά), εφόσον η παρέα του Φιλίπποφ, του Τζούριτς, του Πελεκούδα, του Κοκκινάκη, του Πρωτοψάλτη καταφέρει να ξεκάνει και το Μαυροβούνιο στους τελικούς της 23ης και της 27ης Ιουλίου (πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην εκτός έδρας ρεβανς). Θα είναι μια πελώρια κατάκτηση και το πρώτο λιθαράκι για να «επιστρέψει το ελληνικό βόλεϊ». Ο πρώτος μικρός στόχος που θα οδηγήσει όμως στη διαρκή βελτίωση και κυρίως στα μεγάλα ραντεβού. Και τότε θα έρθει η τηλεόραση, θα έρθουν χορηγοί, θα αναπνεύσει το άθλημα.

Συνεχίστε ΕΔΩ

Πηγή: pamesports.gr