ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΡΟΠΟΥ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗΣ  ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΡΙΩΝ

Στο ακόλουθο έγγραφο θα προσπαθήσω να σας παραθέσω όσο πιο αναλυτικά μπορώ ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας των σωματείων της ΕΟΠΕ αναφορικά με το θέμα των μεταγραφών αθλητών αλλά και αθλητριών.

Μέχρι τώρα αυτό που ισχύει είναι :
- Μεταγραφή με αποδέσμευση
- Μεταγραφή με υποσχετική ενός έτους
- Μεταγραφή με μετοίκιση λόγω σπουδών
- Νέα εγγραφή λόγω αποχής 2 ετών.

Όλοι αυτοί οι τρόποι ισχύουν και λειτουργούν πολλές δεκαετίες στο ελληνικό βόλεϊ. Η σκέψη και ο προβληματισμός που μου έδωσαν το έναυσμα για αυτό που θα σας παραθέσω στις επόμενες γραμμές, έχει να κάνει με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώνουν τα σωματεία, αλλά και τις πρακτικές που χρησιμοποιούν ορισμένοι παράγοντες κάποιων σωματείων δημιουργώντας προβλήματα σε αθλητές και αθλήτριες ως προς τη μετακίνηση τους καθώς και το «χρήμα» που κινείται (ορισμένες φορές και μακριά από τα ταμεία των σωματείων) για τη μετακίνηση τους αυτή.

Μέχρι τώρα τα σωματεία αναπτύσσουν τις υποδομές τους με γνώμονα τις συνδρομές, που ουσιαστικά είναι και η κύρια εισροή εσόδων για τις ανάγκες λειτουργίας τους. Το σκεπτικό μου έχει ως εξής: Τα σωματεία πρέπει να μπορούν να εκμεταλλεύονται την όποια δουλειά κάνουν στα τμήματα υποδομής και μετά την ενηλικίωση του αθλητή – αθλήτριας χωρίς όμως να δημιουργεί πρόβλημα η μια μεριά στην άλλη. Ούτε δηλαδή το σωματείο να έχει το δικαίωμα να «κόψει» έστω και πρόσκαιρα το άθλημα στον αθλητή – αθλήτρια, ούτε όμως και να «χάνει» εν μια νυκτί την επένδυση που έκανε στον ίδιο τον αθλητή – αθλήτρια όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς κάποιο αντίκρισμα.

Αποτέλεσμα αυτού του γρίφου είναι το « Παράβολο μετακίνησης πετοσφαιριστή». Πολλοί ίσως το πουν και ως το Ελληνικό «καρτολίνο». Η βάση της λειτουργίας του παραβόλου είναι η εξής:

Οι αθλητές και οι αθλήτριες των σωματείων, ανήκουν στα σωματεία που βρίσκεται το δελτίο τους όταν συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους και παραμένει στην ιδιοκτησία του σωματείου αυτού το δελτίο τους μέχρι τη συμπλήρωση του 31ου έτους της ηλικίας τους. Μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους οι αθλητές και οι αθλήτριες είναι  ελεύθεροι να μετακινηθούν σε οποιαδήποτε ομάδα επιθυμούν αρκεί να έχουν πληρώσει στην ομοσπονδία το Παράβολο μετακίνησης πετοσφαιριστή και να έχουν καταθέσει το παράβολο αυτό στο σωματείο εκκίνησης τους.

Με την πληρωμή του παραβόλου, την έκδοσή του από την ομοσπονδία και την κατάθεσή του στο σωματείο εκκίνησης, το σωματείο αυτό είναι υποχρεωμένο να δώσει άδεια στο συγκεκριμένο αθλητή – αθλήτρια για ένα έτος, να αγωνιστεί στο σωματείο που επιθυμεί ο αθλητής – αθλήτρια. Αν δεν καταβληθεί το παράβολο ο αθλητής ή η αθλήτρια παραμένει στο σωματείο εκκίνησής του κατά την επομένη αγωνιστική περίοδο.

Μετά το τέλος της αγωνιστικής περιόδου το παράβολο παύει να ισχύει και ακολουθείται ξανά η ίδια διαδικασία για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.

Ύψος παραβόλου μετακίνησης αθλητή.

Το ύψος του παραβόλου καθορίζεται από τα ίδια τα σωματεία σε γενική συνέλευση, έχει πενταετή διάρκεια έτσι ώστε να μπορέσει να υπάρξει κάποιος προγραμματισμός εσόδων – εξόδων από τα ίδια τα σωματεία. Το ποσό του παραβόλου καθορίζεται ανάλογα με την κατηγορία που ανήκει το σωματείο που επιθυμεί να αγωνιστεί ο αθλητής - αθλήτρια και αν πούμε ότι για την Α1 εθνική κατηγορία το ποσό που θα ορίσουν τα σωματεία είναι το Χ ποσό ,στην Α2 θα είναι Χ/2 ποσό , στην πιο κάτω κατηγορία Χ/3 ποσό , στην πιο κάτω Χ/4 κ.ο.κ.

Το ποσό δεν πρέπει να είναι απαγορευτικό ως προς την καταβολή του ούτε για τα σωματεία, αλλά ούτε και για τους αθλητές στην περίπτωση που θελήσουν να το καταβάλλουν από μόνοι τους. Θέλοντας να δώσω ένα απλό παράδειγμα για να γίνει εντελώς κατανοητό το σκεπτικό μου, θεωρώ ένα ποσό από 1000 μέχρι 2000 ευρώ για την Α1 με τις ανάλογες προσαρμογές, σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό, για τις παρακάτω κατηγορίες είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω ότι τα σωματεία θα πρέπει να παίρνουν επίσης ένα ποσοστό από το παράβολο που καταβάλλεται στην ομοσπονδία στην περίπτωση που ένας αθλητής ή αθλήτρια τους επιλέξει να παίξει στο εξωτερικό, το οποίο ποσοστό θα οριστεί από τη γενική συνέλευση των σωματείων. Εννοείται ότι αν ένας αθλητής ή αθλήτρια επιλέξει να παραμείνει ή να επιστρέψει στην ομάδα εκκίνησης του δεν καταβάλλεται κανένα παράβολο.

Μετά τη συμπλήρωση του 31ου έτους της ηλικίας ο αθλητής ή αθλήτρια είναι ελεύθεροι να μετακινηθούν όπου επιθυμούν πάλι, με το παράβολο όμως να μειώνεται στο 50% και να αποδίδεται στην ομοσπονδία σε ποσοστό 70% - 30% ή 80% - 20% με τα σωματεία .

Διαδικασία

Πιστεύω ότι για κάτι τόσο διαφορετικό, ίσως και καινοτόμο, για τη διασφάλιση της διαφάνειας της όλης διαδικασίας, ο ρόλος της ομοσπονδίας θα πρέπει να είναι καταλυτικός και εξηγώ.

Όλα τα ποσά των παραβόλων καταβάλλονται στην ομοσπονδία η οποία κρατά από κάθε ένα από αυτά ένα ποσοστό της τάξεως του 5% με 10% (ορισμός του ποσοστού στην γενική  συνέλευση των σωματείων) για κάλυψη των αναγκών της ομοσπονδίας π.χ πληρωμές διαιτητών κατηγοριών ή αναπτυξιακού , ή οτιδήποτε άλλο. Μετά τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου τα χρήματα αυτά αποδίδονται στα σωματεία ανάλογα με το τι αντιστοιχεί στο κάθε σωματείο με τη μορφή επιχορήγησης και φορολογούνται ανάλογα από την πολιτεία.

Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνονται τα εξής:

- Ύπαρξη εσωτερικής χρηματοδότησης των σωματείων .

-Ανταποδοτικότητα για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, της δουλειάς που παράγουν τα σωματεία στη λειτουργία των τμημάτων υποδομής από τα ίδια τα σωματεία τα οποία προέρχονται οι αθλητές.

- Επένδυση από τα σωματεία όχι μόνο στην ποσότητα αλλά και στην ποιότητα των αθλητών που παράγουν για μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα.

- «Απαλλαγή» των σωματείων από τους γονείς που θέλουν να πάρουν τα παιδιά τους και να τα μετακινήσουν σε άλλες ομάδες. Ούτως ή άλλως τα παιδιά τους σε όποια ομάδα και να είναι, θα είναι ελεύθερα να μετακινηθούν από τα 18 τους και μετά, εφόσον πληρώσουν το παράβολο στο σωματείο που θα ανήκουν.

- Περιορισμός της αφαίμαξης παιδιών από τα «μικρά» σωματεία χωρίς αντίκρισμα και εμφάνιση της πραγματικότητας για το ποια σωματεία επενδύουν ουσιαστικά και με προοπτική στις υποδομές τους.

-Χρηματοδότηση των ίδιων των σωματείων και όχι των εκάστοτε παραγόντων.

-Ουσιαστική χρηματοδότηση των σωματείων που δουλεύουν στα τμήματα υποδομής και παράγουν υψηλής ποιότητας αθλητές.

- Απαλλαγή αθλητών από το άγχος του «τι ποσό» θα ζητήσει το κάθε σωματείο ή ο κάθε παράγοντας για την μετακίνηση του, γνωρίζοντας από πριν το τι θα πρέπει να καταβληθεί ανάλογα με την κατηγορία που επιθυμεί να πάει.

- Ουσιαστικότερος οικονομικός σχεδιασμός από τα σωματεία από πολύ νωρίς για το τι θα πρέπει να καταβάλουν αν θέλουν να εντάξουν ένα αθλητή στο δυναμικό τους, ο οποίος σχεδιασμός θα απορρέει από την κατηγορία στην οποία θα βρίσκονται.

-Δημιουργία ΜΙΑΣ κατηγορίας αθλητών που μετακινούνται και όχι αθλητών δυο ή και περισσοτέρων κατηγοριών που ισχύει τώρα( π.χ ελεύθεροι , με υποσχετική, με μετοίκηση , με αγορά από άλλο σωματείο κλπ).

- Το κάθε σωματείο είναι κατά κάποιο τρόπο έμμεσα αναγκασμένο να σεβαστεί τον αθλητή και την όποια συμφωνία έχει κάνει με αυτόν στο ακέραιο, είτε ανήκει σε αυτό είτε σε άλλο σωματείο, έτσι ώστε να μπορέσει να τον κρατήσει και την
επόμενη χρονιά στο δυναμικό του.

-Αλλαγή στο σκεπτικό των σωματείων ως προς την αντιμετώπιση των αθλητών που έχει στο δυναμικό του, ως κατά κάποιον τρόπο αθλητές - μετοχές που αποφέρουν ένα σημαντικό ετήσιο έσοδο στο σωματείο.

Υπάρχει βέβαια η θέση ορισμένων που θα αντιμετωπίσουν την παρούσα πρόταση με σκεπτικισμό στη λογική του γιατί να χάνουν τους αθλητές ή αθλήτριες τους τα σωματεία,ιδιαίτερα τους αθλητές υψηλού επίπεδου, τα σωματεία, λαμβάνοντας ένα τόσο μικρό αντίτιμο. Αυτό που έχω να πω είναι να κάνουν ένα απλό υπολογισμό στο πόσα χρήματα θα εισέρχονται στα ταμεία τους ετησίως, αν για παράδειγμα έχουν 10 αθλητές οι οποίοι έχουν βγει από τις υποδομές τους και παίζουν σε όλες τις κατηγορίες, δεν λέω για περισσότερους.

Σίγουρα καμία πρόταση δεν είναι τέλεια ή δεν χρειάζεται διορθώσεις ή προσαρμογές στην πράξη . Το θέμα είναι αν έχουμε τη διάθεση στις οικονομικά δύσκολες εποχές που βιώνουν τα σωματεία, να βρούμε τρόπους που θα αλλάξουν τη λογική των σωματείων, καθώς και θα βοηθήσουν οικονομικά στην ύπαρξη τους τα ίδια τα σωματεία.

Η μετάβαση από την παρούσα κατάσταση σε κάτι με αυτό τον προσανατολισμό και το νομικό πλαίσιο που θα διέπει αυτό το νέο τρόπο μετακίνησης αθλητών, είναι σίγουρα αντικείμενο σοβαρής διερεύνησης. Ο τρόπος μετάβασης από την παρούσα κατάσταση στην πρόταση που σας παραθέτω κατά την προσωπική μου άποψη πρέπει να κινηθεί σε δυο άξονες :

I. Οι αθλητές ανήκουν στα σωματεία που βρίσκονται κατά την ημέρα εφαρμογής του νέου τρόπου μετακίνησης αθλητών και το παράβολο αποδίδεται σε αυτά.
ή
II. Η ομοσπονδία ελέγχει το δυναμικό της στη λογική του σε ποια ομάδα ανήκαν οι αθλητές και αθλήτριες όταν είχαν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους και το παράβολο αποδίδεται σε εκείνα τα σωματεία εκκίνησης.

Πιστεύω όμως ότι με αυτό τον τρόπο οι δυο πιο σημαντικοί πυλώνες λειτουργίας του αθλήματος, τα σωματεία από τη μια και οι αθλητές-αθλήτριες από την άλλη, βάζουν σε σωστές βάσεις το ρόλο τους, δεν δημιουργεί κανένας σε κανένα πρόβλημα, αλλά ουσιαστικά «αποδίδουν» η μια μεριά στην άλλη αυτό που της αξίζει. Ένα έσοδο που θα βοηθά ετησίως στη λειτουργία του το σωματείο από τη μια μεριά και η ηρεμία και ελευθερία επιλογής από την άλλη μεριά για τον αθλητή ως προς την καριέρα του.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιερώσατε να μελετήσετε την παραπάνω πρόταση, πιστεύω πως έδωσα τροφή για δημιουργική σκέψη και συζήτηση, ελπίζω να υπάρξει συνέχεια στην πρότασή μου αυτή.


Μετα τιμης
ΛΙΩΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ