«Έχω πολλά χρόνια να βρεθώ κοντά στο επίπεδο της Α1 και ήταν μεγάλη τιμή για εμένα που μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχω στη γιορτή του γυναικείου βόλεϊ παρόλο το μεγάλο της ηλικίας μου και το γεγονός ότι πλέον ασχολούμαι με τις αναπτυξιακές ηλικίες. Ευχαριστώ την ΕΟΠΕ που μου ανέθεσε αυτόν τον ρόλο και ελπίζω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις και... γιατί όχι να νικήσουμε και την ομάδα των ξένων».

Μια ζωή δηλαδή θα... ποντάρατε στις Ελληνίδες! Όπως κάνατε και με τον Φιλαθλητικό;
«Εντάξει τα πράγματα από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολύ. Πλέον οι ξένες είναι συνήθως οι καλύτερες παίκτριες των ομάδων αμείβονται περισσότερο και επιλέγονται να ενισχύσουν τους συλλόγους και να κάνουν τη διαφορά. Φέτος, όμως, διανύουμε μία διαφορετική σεζόν γιατί λόγω της οικονομικής κρίσης, οι ομάδες στράφηκαν στο ελληνικό στοιχείο και πιστεύω ότι οι νεαρές αθλήτριες που παίζουν βασικό ρόλο στο πρωτάθλημα θα βγουν ευνοημένες. Όση προπόνηση και να κάνεις δεν συγκρίνεται με τον αγωνιστικό χρόνο. Γενικώς είμαι αισιόδοξη για τις Ελληνίδες αθλήτριες γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία θα βελτιωθούν και θα δημιουργήσουν μια καλύτερη Εθνική ομάδα. Έχουμε πολλές ταλαντούχες και ορεξάτες νεαρές αθλήτριες με όραμα, στόχους και φιλοδοξίες. Ας το εκμεταλλευτούμε».

Το «μυστικό» του Φιλαθλητικού θα το αποκαλύψετε ώστε να το εφαρμόσουν και οι σύλλογοι σήμερα μιας και οι εποχές λίγο - πολύ μοιάζουν... 
«Ναι μπορεί να μοιάζουν για το γεγονός ότι ούτε τότε, ούτε τώρα υπάρχουν χρήματα και εστιάζουμε ξανά στην Ελληνίδα αθλήτρια, όμως, είναι δύσκολο να εφαρμοστεί εκείνο το μοντέλο και να λειτουργήσει σήμερα γιατί πλέον παράγοντες, αθλητές και προπονητές έχουν μάθει στον επαγγελματισμό και δεν μπορούν να προσφέρουν αφιλοκερδώς. Εγώ και ο εκλιπόν σύζυγος μου, τότε πρόεδρος του Φιλαθλητικού, μόνο βάλαμε λεφτά στον σύλλογο, δεν πήραμε ποτέ. Θα μπορούσαν όμως, οι ομάδες σήμερα να βασιστούν σε ένα οικογενειακό κλίμα και να κερδίσουν από το πάθος των νέων παιδιών. Ο Φιλαθλητικός είχε και την τύχη να εφαρμόσει πρώτος στο ξεκίνημα της Α1, το σύστημα με τις ψηλές, δηλαδή αλλάξαμε το 4-2 που ίσχυε μέχρι τότε με δύο πασαδόρους σε 5-1 με μία πασαδόρο και η Μαρία Ζωγραφίνη είχε κάνει μεγάλη καριέρα».

Τι είναι αυτό που σας κρατάει ενεργή στο άθλημα όλα αυτά τα χρόνια;
«Μα στο τέλος μένουν στον χώρο μόνο αυτοί που πραγματικά αγαπούν το άθλημα. Η αγάπη μου για το βόλεϊ δεν σβήνει, αντιθέτως με την πάροδο των χρόνων, δυναμώνει όλο και περισσότερο. Τα τελευταία χρόνια μπορώ να πω ότι μου δημιουργήθηκε ένα νέο ενδιαφέρον, καθώς ξεκίνησα να δουλεύω με παιδάκια δημοτικού, κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πρωτόγνωρο για εμένα, αλλά μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω, ιδιαίτερα προερχόμενη από μία ανενεργή δεκαετία. Δεν σας κρύβω ότι σε αυτή την ηλικία κάποιες ημέρες μπαίνω στο γήπεδο στις 17:00 και βγαίνω στις 22:30 και όταν πάω σπίτι μου δεν νιώθω κουρασμένη. Μάλλον, η ενασχόληση με τα παιδιά σε κρατάει νέο».

Το All Star Day θα γίνει στην Ηγουμενίτσα. Αλλη μια διοργάνωση που ανατίθεται στην περιφέρεια, πώς σας φαίνεται αυτό; 
«Νομίζω είναι ό,τι καλύτερο. Αποτελεί ένα έξτρα κίνητρο για την περιφέρεια. Θα βοηθήσει να ασχοληθούν περισσότερα παιδιά με το άθλημα. Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ο κόσμος βλέπει πολλά ματς και δεν νιώθει την έλλειψη. Η επαρχία στερείται και ο κόσμος διψάει. Νομίζω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Ηγουμενίτσα που διαθέτει και σύλλογο να αναπτύξει ακόμα περισσότερο το άθλημα, αλλά και για τον κόσμο να έρθει στο γήπεδο και να δει από κοντά ό,τι καλύτερο υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα».


Κώστας Παπαδόπουλος: «Κίνητρο για αυτούς που δουλεύουν συνειδητά στις υποδομές»



Ο ίδιος δηλώνει ότι του αρέσει να δουλεύει περισσότερο με νεαρές αθλήτριες, εξάλλου ο τίτλος που κατέκτησε πέρσι με τον Ηρακλή στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Νεανίδων του άνοιξε την πόρτα για το ‘Άλμα Ζωής – All Star Day Γυναικών 2013’, ωστόσο για τον Κώστα Παπαδόπουλο ο αγώνας της Ηγουμενίτσας θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για πολλούς λόγους.

«Αποτελεί τιμή η συμμετοχή μου σε μια γιορτή που έχει καθιερωθεί πλέον, πόσο μάλλον όταν θα βρίσκομαι στο πλευρό ανθρώπων που έχουν προσφέρει πάρα πολλά στο γυναικείο βόλεϊ. Έχοντας δουλέψει χρόνια στις υποδομές, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η κατά κάποιο τρόπο η επιβράβευση προπονητών που συνειδητά έχουν προσφέρει στην ανάπτυξη. Ελπίζω να καθιερωθεί και να είναι ένα κίνητρο για όλους γιατί φαίνεται ότι γίνονται κάποιες κινήσεις ουσίας από την Ομοσπονδία».

Τι είναι ποιο εύκολο για εσάς το να προπονείται μικρές σε ηλικία αθλήτριες ή πιο έμπειρες;
«Μ’ αρέσει να δουλεύω στις υποδομές και κατά κάποιο τρόπο να διαμορφώνω όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και από άποψη νοοτροπίας και κουλτούρας το χαρακτήρα τους και το τι ζητάνε από το βόλεϊ. Αισθάνομαι πιο άνετα δουλεύοντας με νεαρές αθλήτριες γιατί έτσι πιστεύω ότι η αλλαγή στο άθλημα μπορεί να γίνει αυτό τον τρόπο».

Τουλάχιστον στην Ηγουμενίτσα δεν θα έχετε το άγχος της νίκης…
«Νομίζω ότι δικαιούμαστε ένα ρεπό από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, αλλά κανείς δεν παίζει για να χάσει. Κυρίως όμως είναι μια γιορτή που θέλουμε όλοι να ευχαριστηθούμε»

Η παρουσία σας στο πλευρό της Μαρίας Αθανασιάδου θα είναι…
«Πέρα από τεράστια τιμή και μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Για όλο το ελληνικό βόλεϊ, αλλά ειδικά για τη Βόρειο Ελλάδα είναι κάτι ξεχωριστό κι είναι άσχημο αυτό που δημιούργησε με κόπο και μεράκι να μην υπάρχει πλέον, Όλα αυτά βέβαια είναι σημάδια των καιρών και δεν συμβαίνουν μόνο στο βόλεϊ».

Η επιλογή μιας ακόμη πόλη της περιφέρειας για την διεξαγωγή μιας διοργάνωσης σας βρίσκει σύμφωνο;
«Απολύτως κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να καθιερωθούν διάφορα events στην περιφέρεια. Βλέποντας και το τι γίνεται στο εξωτερικό το πιο ενθαρρυντικό θα είναι να έχουμε και δυνατές ομάδες μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Το παράδειγμα των πόλεων - ομάδων είναι το καλύτερο και κυρίως ομάδες που δεν έχουν τμήματα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Στην περιφέρεια δεν είναι μόνο ο κόσμος που απολαμβάνει τέτοιες εκδηλώσεις αλλά κι οι προπονητές κι οι αθλήτριες».