-Ειρηλένα, ήδη από πέρυσι αγωνίστηκες στη γυναικεία ομάδα του Γ.Σ. Λαμία και συνέβαλες καθοριστικά στην άνοδο της ομάδας στην Α2. Φέτος όμως οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες. Πώς καταφέρνει ένα κορίτσι της ηλικίας σου να συνδυάζει νυχτερινές προπονήσεις, μακρινές μετακινήσεις και μαθητική ζωή;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω καταρχήν εσάς για τη δυνατότητα που μου δίνεται να μιλήσω. Επίσης το Σύλλογό μου και τον προπονητή μου Ηλία Αγγέλη, που με εμπιστεύτηκαν σε τόση μικρή ηλικία για μια τόσο σημαντική θέση στη γυναικεία ομάδα του Γ.Σ.ΛΑΜΙΑ .Οι φετινές συνθήκες είναι πραγματικά πολύ δύσκολες. Οι ώρες των προπονήσεων είναι πολλές και αργά το βράδυ. Δυο φορές τη βδομάδα τελειώνουμε στις 11.30μμ. Οι απαιτήσεις στο σχολείο είναι μεγάλες και σχεδόν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο πρέπει να φεύγω για τους εκτός έδρας αγώνες. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθώ να διαβάζω. Το ταξίδι για τους αγώνες αποτελεί πολλές φορές το χρόνο προετοιμασίας των μαθημάτων για το σχολείο αλλά και το χρόνο ξεκούρασης μου.
-H μητέρα σου είναι μια αθλητική προσωπικότητα στην πόλη της Λαμίας. Πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο σου, πόσο σε βοήθησε εκείνη στην εξέλιξη σου και ποια είναι η σχέση σας εντός γηπέδου?
Η μητέρα μου εκτός από αθλήτρια, είναι καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και βασική προπονήτρια των αναπτυξιακών τμημάτων στο Γ.Σ. Λαμία για πολλά χρόνια. Από τη στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντα μαζί της στο γήπεδο. Μπορώ να πω «ότι πρώτα έμαθα να παίζω volley και μετά να περπατάω!!!!». Στην αρχή αποτελούσε το πρότυπο για μένα και ήθελα να της μοιάσω. Στην συνέχεια γίναμε συμπαίχτριες και σε εκείνη την φάση ήθελα να «τη βάλω στον πάγκο», μια και αγωνιζόμασταν στην ίδια θέση, πασαδόρος και η μαμά, βλέπετε, η οποία πλέον σταμάτησε!!! Ένιωθα έντονο ανταγωνισμό αλλά είναι η μαμά μου, την αγαπώ και είναι η βασική αιτία που αγάπησα και το βόλεϊ τόσο πολύ. Τώρα φυσικά καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχω υπομονή και επιμονή για να καταφέρω τους στόχους μου.
-Ξεκίνησες από την προσχολική ηλικία το Volley στις Ακαδημίες του Συλλόγου. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από αυτή τη διαδρομή και τι έχεις να συμβουλέψεις τα παιδιά που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο άθλημα;
Οι αναμνήσεις μου από τις Ακαδημίες έχουν μέσα πολύ διασκέδαση και χαρά. Θα θυμάμαι πάντα τα πολλά παιδικά τουρνουά και τις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Σύλλογος για να γνωριστούμε οι αθλητές μεταξύ μας και να αναπτύξουμε φιλίες. Συμβουλεύω τα μικρά παιδάκια να μη χάνουν προπόνηση και να λατρέψουν το άθλημα όπως εγώ.
-Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον; Ποια είναι τα όνειρά σου;
Για το μέλλον αρχικά θα επιθυμούσα η ομάδα μου να παραμείνει στην Κατηγορία και εγώ να κάνω καλά παιγνίδια που θα βοηθήσουν σε αυτό το στόχο. Στη συνέχεια θα ήθελα να παίξω και σε μια ομάδα σε μεγαλύτερη κατηγορία. Αλλά πολύ σημαντικό για μένα είναι και να καταφέρω να σπουδάσω. Το όνειρό μου να γίνω φαρμακοποιός, έχει πολύ διάβασμα…… Είναι όμως πολύ σημαντικό να φροντίζουμε τι θα κάνουμε όταν σταματήσουμε να παίζουμε βόλεϊ…
Πηγή: lamiavolley.gr