Ο παίκτης του Πήγασου Πολίχνης, προπονητής των ακαδημιών του συλλόγου και τελειόφοιτος του παιδαγωγικού τμήματος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αναφέρει με δόσεις χιούμορ για την καθημερινή "μονομαχία" που καλούμαστε να δώσουμε με το συγκεκριμένο τύπο ιού:

«Καλησπέρα, έχουμε σημαντικό αγώνα μπροστά μας, τον κορονοϊό. Η αποστολή για τον αγώνα είναι η εξής: ψυχραιμία, υπομονή, θετική ενέργεια, κοινωνική ευθύνη, συλλογικότητα, συνεργασία, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και ενσυναίσθηση. Φαίνεται πολύ δύσκολος αντίπαλος, γι’ αυτό και ακούμε προσεκτικά τις οδηγίες των ειδικών όπως του προπονητή.

Στο σέρβις προσπαθούμε να αποφύγουμε τον ιό καθώς κινείται ταχύτατα καλύπτοντας πολύ χώρο. Στην υποδοχή βοηθάμε και προστατεύουμε τον ακραίο της επιθετικής ζώνης, όπως βοηθάμε και προστατεύουμε τους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες.

Πασαδόροι, πριν πασάρετε να πλύνετε πολύ καλά τα χέρια σας. Στην άμυνα βρισκόμαστε πάντα στην αρχική θέση και κρατάμε αποστάσεις μεταξύ μας, δεν κάνουμε περιττές κινήσεις όπως το να βγούμε από το σπίτι χωρίς να συντρέχει ιδιαίτερος και σοβαρός λόγος. Στην επίθεση διαχειριζόμαστε την πάσα όπως διαχειριζόμαστε το χρόνο περνώντας στιγμές με την οικογένεια μας, διαβάζοντας, ανακαλύπτοντας τα ενδιαφέροντά μας, τον εαυτό μας.

Στα time out δε συνωστιζόμαστε στο ίδιο μέρος, όπως δε συνωστιζόμαστε στα super market. Δεν παίζουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τις ευπαθείς ομάδες του πρωταθλήματος. Ό,τι και να γίνει σκεφτόμαστε την επόμενη φάση, όπως σκεφτόμαστε την επόμενη ημέρα, το μέλλον. Τώρα δίνουμε έμφαση όχι στο τι έχουμε κάνει λάθος, τα λάθη τα εξετάζουμε μετά τον αγώνα, αλλά στο τι μπορούμε να κάνουμε σωστά.

Στηρίζουμε και ενθαρρύνουμε το συμπαίκτη μας, όπως το συνάνθρωπό μας.

Το βόλεϊ είναι το σημαντικότερο από τα λιγότερο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Τώρα καθόλου σημαντικό. Προέχει η υγεία. Ενωμένοι αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρουμε και σε αυτόν τον αγώνα».

ΥΓ. έμπνευση αποτέλεσε το κείμενο του Ισπανού αθλητή μπάσκετ Sergio Llull»