Τι είναι για σένα το βόλεϊ;
«Το βόλεϊ δεν το βλέπω μόνο σαν άθλημα. Είναι για μένα ο τρόπος να ξεφεύγω από την πίεση της ημέρας. Όλοι έχουμε τις δουλειές μας στην ομάδα, δεδομένου πως κανένας μας δεν είναι επαγγελματίας. Είναι πραγματικά …ηρεμιστικό… παρόλο που καμία φορά μπορεί να έχεις και νεύρα στο παιχνίδι».

Έχεις ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα;
«Μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εκεί ξεκίνησαν… Μετά όμως με κέρδισε το βόλεϊ!
Έπαιξα πάλι ποδόσφαιρο για δυο χρονιές, όταν η ομάδα που αγωνιζόμουν τότε, η Γυμναστική Εταιρεία Μεσσηνίας (Γ.Ε.Μ.) είχε πάει ουσιαστικά στην Αθήνα, μια εποχή που διέθετε μόνο Αθηναίους παίκτες! Αν όμως με έβαζες να διαλέξω… θα διάλεγα το βόλεϊ χωρίς δεύτερη σκέψη».

Που έκανες τα πρώτα σου βήματα, με ποιες ομάδες έχεις συνεργαστεί;
«Το πρώτο μου δελτίο ήταν στη Γ.Ε. Μεσσηνίας, όπου και αγωνιστικά μέχρι το 2011.
Μετά, αποφασίστηκε για το κάλο του αθλήματος να γίνει μια ομάδα (Καλαμάτα ’80») και θεωρώ ότι αυτό ήταν η καλύτερη επιλογή, ώστε να μπορέσει το άθλημα να πάει όσο ψηλότερα γίνεται».

Ποια ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και αντίστοιχα πιο εύκολη χρονιά για σένα;
«Δεν υπάρχει εύκολη και δύσκολη χρονιά. Αυτό βεβαίως ισχύει όταν θες να κανείς κάτι σοβαρό σαν ομάδα. Όλες οι ομάδες θέλουν το καλύτερο, να φτάσουν όσο πιο ψιλά μπορούν ή να μην χάσουν την κατηγορία. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που κατά τη γνώμη μου, όλες οι χρονιές είναι δύσκολες.
Από την άλλη, αυτό που μπορεί να κάνει μια χρονιά εύκολη είναι οι στόχοι που βάζεις εσύ για τον εαυτό σου! Μέχρι που θες να φτάσεις και τι θες να καταφέρεις».

Ποια είναι η άποψή σου για το άθλημα του βόλεϊ στην περιοχή μας; Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ή δεν χρειάζεται ώστε να κάνει την …υπέρβαση;
«Αυτή τη στιγμή το βόλεϊ στη Μεσσηνία βρίσκεται στη μεγαλύτερη κατηγορία σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα.
Έχει 3 ομάδες στην Α2 Κατηγορία. Την ανδρική ομάδα της «Καλαμάτας ’80» και τις ομάδες του Μεσσηνιακού και του Ακρίτα στο πρωτάθλημα Γυναικών.
Η προσπάθεια που γίνεται πρέπει να στηριχτεί απ’ όλους, με όποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό. Κι αυτό γιατί είναι πραγματικά παρά πολύ δύσκολο να έχεις ομάδα σε αυτό το επίπεδο στην επαρχία. Αρκεί να πούμε ότι μόνον οι μεταγραφές στοιχίζουν το διπλάσιο για την επαρχία απ’ ότι σε ομάδες της Αθήνας ή της Πάτρας. Έτσι οι ομάδες της επαρχίας εξαναγκάζονται σε αυτό το επίπεδο να μείνουν χωρίς μεταγραφές».

Η ομάδα έκανε νέο ξεκίνημα, διοικητικά μιλώντας και τώρα ήρθαν νέες αλλαγές διοικητικά αλλά και στο κομμάτι το αγωνιστικό. Πως το βλέπεις αυτό, αισθάνεσαι πως θα αποδώσει καρπούς;
«Το νέο ξεκίνημα άρχισε το 2011, όταν ενώθηκαν σε μια ομάδα τα σωματεία, από πέρσι όμως έγινε ένα νέο ξεκίνημα διοικητικό στην «Καλαμάτα ’80». Ο Γιάννης Μπουσουνης θέλησε να βοηθήσει την ομάδα και μαζί με τον Κώστα Βλάση προσπαθούν για ό,τι καλύτερο αφού τίποτα δεν είναι εύκολο πλέον με τη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας».

Πως το βλέπεις το νέο διοικητικό εγχείρημα;
«Να σου πω την αλήθεια κι εγώ από συνέντευξη το έμαθα για την νέα 10μελη Διοικούσα Επιτροπή, αφού ακόμη δεν έχουμε ξεκινήσει την προετοιμασία μας και το πρώτο ραντεβού για φέτος είναι στις 20 του μηνά.
Το σίγουρο είναι ότι μόνο θετικά μπορούν να προκύψουν από τη στήριξη περισσότερων ανθρώπων, γιατί με την κατάσταση που επικρατεί, δεν είναι τίποτα εύκολο στην Ελλάδα του σήμερα».

Πως νοιώθεις για την παρουσία του μέχρι πρότινος συναθλητή σου, Χρήστου Δημητρακόπουλου στον πάγκο και παράλληλα για την επιστροφή στο ρόστερ του Παναγιώτη Ντάκουρη;
«Έχουμε μια ανταλλαγή ρόλων φέτος! Ο Παναγιώτης (σ.σ. Ντάκουρης) από προπονητής γίνεται πάλι παίκτης και ο Χρήστος (Δημητρακόπουλος) από παίκτης γίνεται προπονητής!
Νομίζω ότι είναι μια αλλαγή που δε θα μας επηρεάσει πολύ. Πέρσι κάναμε μια καταπληκτική χρονιά με τον Παναγιώτη στο πάγκο, παρόλο που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Γιώργο Κουλιέρη, λίγες μόλις εβδομάδες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Προσωπικά και μόνο που δέχτηκε να αναλάβει την ομάδα, χωρίς ουσιαστικά να έχει χρόνο να την ετοιμάσει όπως θέλει και σαν πρώτη φορά προπονητής, πιστεύω πως δείχνει ότι το πίστευε κι αυτό φάνηκε από τα αποτελέσματα!
Για την ποιότητα του Χρήστου ως παίκτη δε νομίζω πως υπάρχει λόγος να μιλήσουμε! Αυτά που έχει καταφέρει τόσα χρόνια στο βόλεϊ μιλάνε από μόνα τους!!! Θεωρώ ότι ο Χρήστος θα κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά σα προπονητής, όπως επίσης ότι ο Παναγιώτης έχει παρά πολλά να δώσει ακόμα ως παίκτης».

Για τη νέα αγωνιστική περίοδο τι προβλέπεις; Ποιοι οι στόχοι, ποιές θά ’ναι οι δυσκολίες, ποιά τα φαβορί;
«Φέτος ελπίζω και πραγματικά πιστεύω ότι θα είμαστε πάλι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος!
Σίγουρα θα είναι πολύ δύσκολο το πρωτάθλημα, νομίζω όμως ότι έχουμε την ποιότητα και την εμπειρία να κάνουμε κάτι κάλο.
Δε βάζω «ταβάνι» γιατί πραγματικά για εμένα είναι η πρώτη θέση παρόλο που η κατηγορία έχει δυο πολύ καλές ομάδες, τη Παναχαϊκή από Πάτρα, και την Ερυθραία από Αθήνα».

Τέλος τι έχεις να πεις για τον κόσμο, που φαίνεται να αγκαλιάζει ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια την προσπάθεια της ομάδας; Η παρουσία του είναι αρκετή ή πιστεύεις πως μπορεί να προσφέρει παραπάνω;
«Ο κόσμος της Καλαμάτας αγαπάει το βόλεϊ. Έχουμε την στήριξη του και θέλουμε να συνεχίσει να έρχεται, γιατί πραγματικά βοηθάει παρά πολύ την προσπάθεια μας».

Για το μπιτς βόλεϊ

Πρωτάρηδες στα μεγάλα τουρνουά νιώσατε έξω από τα …νερά σας;
«Όχι δεν ήμασταν έξω από τα νερά μας. Κι αυτό γιατί πολλά παιδιά που παίξαμε αντίπαλοι ήταν αντίπαλοι μας και το χειμώνα στη σάλα!
Άλλωστε με πολλά παιδιά είμαστε και φίλοι εκτός γηπέδων, κάτι που βοήθησε ώστε να ήμαστε πιο χαλαροί, σε σχέση με τις προσδοκίες που είχαμε πριν το Σιρκουί».

Θα χαρακτήριζες δηλαδή τη συνολική εμπειρία σας στο φετινό Πανελλήνιο Σιρκουί Beach Volley 2014 θετική;
«Να σου πω την αλήθεια η εμπειρία είχε πολλά θετικά! Ήταν η πρώτη χρονιά που συμμετείχαμε στη διοργάνωση. Μάλιστα δεν είχαμε πολύ χρόνο προετοιμασίας, αφού ο Βαγγέλης λόγω της εξεταστικής περιόδου άργησε να έρθει Καλαμάτα.
Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά! Τουλάχιστον στα πρώτα δυο Τουρνουά, θα μπορούσαμε να έχουμε πάει καλύτερα, αλλά λίγο το άγχος λίγο η ατυχία… δε μας το επέτρεψαν».

Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Βαγγέλη Ντάκουρη στην άμμο;
«Με τον Βαγγέλη στο Μπιτς βόλεϊ είμαστε συμπαίκτες τρία χρόνια! Αλλά πρώτη φορά παίξαμε μαζί σε πανελλήνια διοργάνωση. Νομίζω ότι σα ζευγάρι στο Μπιτς Βόλεϊ ταιριάζουμε! Έχουμε τα στοιχεία που χρειάζεται για να κάνουμε μια καλή ομάδα. Θετικό είναι επίσης ότι όπως κι εγώ, έτσι και ο Βαγγέλης, έχουμε όρεξη και μας αρέσει αυτό που κάνουμε».

Πόσο πιο δύσκολο ή πιο ευχάριστο(;) είναι να παίζεις στην άμμο σε αντίθεση με τη σάλα; Τι χρειάζεται για να ανταπεξέλθεις;
«Μιλάμε για δυο πραγματικά διαφορετικά αθλήματα. Θεωρώ ότι σε κάποιους αρέσει σε κάποιους άλλους όχι. Για μένα και τον Βαγγέλη είναι πολύ ευχάριστο, σίγουρα είναι πολύ δύσκολο. Είσαι εσύ και ο συμπαίκτης σου, ούτε αλλαγές ούτε προπονητές έχεις! Το μόνο που έχεις είναι ένα time out στο σετ!
Οι συνθήκες που επικρατούν (άμμος, ζέστη, αέρας), κάνουν πολύ πιο δύσκολο το παιχνίδι στην άμμο απ’ ότι είναι στη σάλα.
Φυσικά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από τους αθλητές ώστε να αντέξουν. Πολλά παιχνίδια γίνονται στους 40 βαθμούς στις 2 το μεσημέρι, οπότε πρέπει να είσαι έτοιμος και σωματικά αλλά και πνευματικά για να αντέξεις! Αν δε παίζεις καλά δεν υπάρχει κάποιος να σε αντικαταστήσει… πρέπει να βρεις την ηρεμία μόνος σου για να το καταφέρεις! Όλα αυτά και πολλά αλλά είναι που μας κάνουν να αφιερώνουμε πολλές ώρες την ημέρα το καλοκαίρι, ενώ θα μπορούσαμε να κάνουνε μόνο διακοπές …τουλάχιστον στον αθλητισμό».

Στοιχεία αθλητή

Όνομα: Νίκος Μανιατέας
Ημερ. γεν. 03.08.1985
Τόπος Γεν. Καλαμάτα
Ύψος: 193 cm
Βάρος: 85 kg
Θέση: Διαγώνιος
ΟΜΑΔΕΣ:
2000-2003 «Καλαμάτα ’80»
2003-2011: Γ.Ε. Μεσσηνίας
2011-2015: «Καλαμάτα ’80»

Πηγή: fonimess.blogspot.gr