Εκτυπώστε τη σελίδα
23-05-2018 13:54

Ο Κώστας Ριζόπουλος "ραγίζει πέτρες": «Μου δώσατε δύναμη να ζήσω» (video)

Κατάθεση ψυχής έκανε ο Κώστας Ριζόπουλος στην συνέντευξη που παραχώρησε στο volleynews.gr με την ευκαιρία της γιορτής του σερραϊκού βόλεϊ που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του και σε συνεργασία με τον Δήμο Σερρών και τον υπεύθυνο αθλητισμού – πολιτισμού του Δήμου και πρώην βολεϊμπολίστα Βασίλη Τερζή.

Δακρυσμένος μίλησε για την περιπέτεια υγείας του, για την ζωή που πήρε μέσα από αυτή την γιορτή του βόλεϊ στις Σέρρες, για το όραμα που είχε να κάνει τις Σέρρες δεύτερη Ορεστιάδα, για τους στόχους που πρέπει να βάλει το ελληνικό βόλεϊ, ενώ αναφέρθηκε στον αείμνηστο Νίκο Σαμαρά, σε όσους τον βοήθησαν και τη μεταγραφή ρεκόρ της Πραγκαλούδη που δεν αξιοποιήθηκε από το σερραϊκό βόλεϊ. Η συνέντευξη δόθηκε κατά την διάρκεια της αποχαιρετιστήριας εκδήλωσης:

Από πού να ξεκινήσω… Από τα παιδιά που μας πρόβαλλαν όλα τα αυτά τα χρόνια αλλά και εσάς τώρα, την ΕΡΤ, τον Κώστα Ασημακόπουλο, τον Νίκο Λιώλη, τον Βασίλη τον Αναστασιάδη…

Και πάμε στους παίκτες και στις παίκτριες που έχουν κάνει μεγάλες θυσίες…

Δεν τις έκανα μόνος μου αυτές τις επιτυχίες. Εχουν δώσει την ψυχή τους τα παιδιά, δουλεύαμε 365 ημέρες το χρόνο. Καθόμαστε μία μέρα τα Χριστούγεννα και μία το Πάσχα.

Δεν έχω να αποδείξω και να δείξω τίποτε άλλο. Ο κύκλος μου έκλεισε. Πέρασα μία μεγάλη περιπέτεια υγείας και δεν ήξερα εάν θα ζήσω…

Την ήθελα αυτή την διοργάνωση μόνο και μόνο για να νιώσω και πάλι ζωντάνια και να ξαναζήσω… Μου δώσατε δύναμη να ζήσω, όσο καταφέρω να ζήσω...

Το χάρηκα επίσης γιατί ένωσα πάλι τον χώρο. Ήρθαν πάλι κοντά άνθρωποι που δεν μιλιόντουσαν και μιλoύν πάλι για το βόλεϊ.

Μετά το 1986 κατάφερα να γεμίσω και πάλι το γήπεδο για αυτή τη γιορτή και συγχωρέστε μου τον ενικό.

Δίπλα μου ήταν ο Θανάσης Τερζής που έκανε μεγάλη προσπάθεια και πολύ δουλειά και τον ευχαριστώ όπως και τον Δήμο, όλους τους σερραίους.

Σε ποιους δίνεις το δαχτυλίδι;

«Υπήρχαν δύο παιδιά αλλά τώρα δε μπορούν. Ο ένας ασχολήθηκε με τον χορό και ο άλλος με την πολιτική. Τώρα είναι πολύ δύσκολο. Είχα ένα μεγάλο όνειρο. Να κάνω τις Σέρρες μία δεύτερη Ορεστιάδα. Μία μικρή επαρχιακή πόλη θα μπορούσε να ήταν και να μείνει για χρόνια στην Α1 και σε άνδρες και σε γυναίκες. Ειδικά στις γυναίκες κάναμε άθλο. Ανεβήκαμε στην Α1 και δίναμε μάχες με τις μεγάλες ομάδες της εποχής όπως ο Παναθηναϊκός, ο Φιλαθλητικός, ο Ιωνικός, ο ΖΑΟΝ, η Καβάλα, ο Άρης. Βγάλαμε δύο διεθνείς. Το 1/3 της Εθνικής γυναικών ήταν από αθλήτριες μας. Πρώτη φορά είδα πολιτικές εφημερίδες να αφιερώνουν ολοσέλιδα. Το όνειρο μου ήταν να έχουμε διάρκεια αλλά δυστυχώς οι δυσκολίες και η μιζέρια της επαρχίας δεν επέτρεψαν να κρατηθούμε».

Τώρα τι γίνεται; Υπάρχει μέλλον για το βόλεϊ στο νομό Σερρών;

«Τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα. Υπάρχει κρίση, προβλήματα. Εχω τις ψυχικές δυνάμεις, αλλά τις σωματικές δεν τις έχω. Παρόλα αυτά απόψε σας λέω πως με αυτή την εκδήλωση έχω γεμίσει τις μπαταρίες μου και με όσες δυνάμεις έχω θα προσπαθήσω να δώσω ένα όραμα στους νέους. Να ξέρετε επίσης πως οι Σέρρες έχουν μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Εχουν παίξει εδώ ο Γκάλης και ο Γιαννάκης αλλά τέτοια γιορτή σαν τη δική μας δεν έχουν κάνει. Επίσης μου είπε κάποιος πως “αυτά τα δύο αθλήματα δεν έχουν ένα τρελό Ριζόπουλο”. Μου αρέσει αυτό αλλά δεν φτάνει».

Ακαδημίες βόλεϊ υπάρχουν στις Σέρρες;

«Πλέον όλοι ασχολούνται με τις ακαδημίες για να βγάλουν πέντε φραγκάκια για να ζήσουν. Το σέβομαι αλλά αυτό δεν φτάνει. Αθλητές βγάζεις όταν βάζεις στόχους, δουλεύεις σκληρά. Όταν προσπαθείς να φέρεις αθλητές σε υψηλό επίπεδο και μέσα στις Εθνικές ομάδες. Τώρα μαζεύουμε 100 παιδιά για τα προς το ζειν. Είναι κι αυτό κάτι... αλλά ο στόχος μας πρέπει να είναι μακριά και ψηλά. Πρέπει να βλέπεις πολύ μακριά, πολύ ψηλά, εκεί που πετάει ο αετός. Ο αετός πετάει και πεθαίνει στον αέρα. Σαν τον “Σαμ” (σ.σ.Νίκος Σαμαράς). Για αυτό έκανε την διαφορά. Πρέπει να πετάς ψηλά και να ονειρεύεσαι. Τα όνειρα μας και τους στόχους μας πρέπει να τους μεγαλοποιούμε. Είναι μεγάλη υπόθεση να ονειρεύεσαι. Να ξυπνάς τρεις το βράδυ γιατί θυμήθηκες κάτι για την επόμενη μέρα. Οσοι διακρίθηκαν δούλεψαν πολύ και στερήθηκαν πολλά. Ειδικά στα κορίτσια δεν υπήρχε γυναικείος αθλητισμός. Γυρνούσα στα χωριά στις έντεκα το βράδυ για να πάω τα παιδιά στο γήπεδο».

Και ποιος ήταν ο αφανής ήρωας που σε βοήθησε;

«Ο Νίκος Καπαμάς ήταν χρυσοχόος στο επάγγελμα που πλέον συγχωρέθηκε. Ηταν ο χορηγός μας. Παίζαμε τοπικό και τα παιδιά τα είχε ντυμένα ομοιόμορφα, έδωσε ότι είχε για το βόλεϊ».

Τι σε στεναχώρησε περισσότερο;

«Στεναχωρήθηκα με τα όσα έγιναν με τη μεταγραφή της Πραγκαλούδη στον Παναθηναϊκό. Ο Σίρις πήρε 15 εκατομμύρια ελληνικές δραχμές που ήταν ρεκόρ Γκίνες για τη εποχή και δεν πήρα τίποτα ούτε εγώ αλλά ούτε και η ομάδα. Τότε δεν πληρωνόμουν από πουθενά. Ας είναι, μου φτάνει που οι αθλητές και οι αθλήτριες ξέρουν την τρέλα μου. Με έχουν στηρίξει και μάλιστα θα με στηρίξουν και στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα παλαιμάχων που θα αγωνιστούμε 6-8 Ιουνίου και θα έχουμε την ευκαιρία να ανταμώσουμε για άλλη μία φορά».   

 

*Εκτός βίντεο ο Κώστας Ριζόπουλος ευχαρίστησε την σύζυγο του Ελενα για την υποστήριξη που το προσφέρει, τους υιούς του Λάζαρο και Δημήτρη και όλους τους εκπροσώπους του Τύπου που την δεκαετία του ΄80 πρόβαλλαν τον Σίρις για το πρωτάθλημα γυναικών μεταξύ αυτών ο Βαγγέλης Μελέκογλου, ο Ανδρέας Παπαλουκάς, ο Στέφανος Λεμονίδης, η Φωτεινή Παπαγεωργίου, ο Κώστας Δημαράς, ο Γιώργος Ρουσάκης, οι Γιώργος Στεφανής, ο Ζαχαρίας Νικολαΐδης κ.α.

Media