Η πρώην πασαδόρος του τριφυλλιού, μίλησε στο volleyball.gr και αναφέρθηκε στη σχέση της πλέον με το βόλεϊ και θυμήθηκε τις εποχές που αγωνιζόταν στο φιλέ.
«Από τότε που σταμάτησα το 2011, δεν έχω πιάσει μπάλα ξανά. Δυστυχώς δεν παρακολουθώ όσο θα ήθελα βόλεϊ και είναι λυπηρό που το λέω, αλλά δεν έχω χρόνο. Έχω δύο μικρά παιδιά, ταυτόχρονα εργάζομαι και ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος.
Παρακολουθώ από την τηλεόραση αγώνες όσο προλαβαίνω» ήταν το πρώτο σχόλιο της Ελευθερίας Χατζηνίκου, που δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά της μετά την βράβευση στην νεαρή ακραία του Μαρκόπουλου, σε ένα γήπεδο που αγωνίστηκε για δύο χρόνια με την φανέλα του ΑΟΜ (2002-2004).
«Ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα και χαίρομαι που ήρθα σε ένα γήπεδο που αγωνίστηκα για δύο χρόνια και βράβευσα αθλήτρια του Μαρκόπουλου. Ένιωσα λίγο περίεργα η αλήθεια είναι, γιατί είχα συνηθίσει να μας βραβεύουν και όχι το αντίθετο.
Βρέθηκα από την άλλη πλευρά για πρώτη φορά και ήταν ιδιαίτερη τιμή για μένα που έζησα και αυτό».Βασικό μέλος της Εθνικής Γυναικών με παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η πρώην πασαδόρος, θυμήθηκε στιγμές από το παρελθόν με την φανέλα της "γαλανόλευκη" και του Παναθηναϊκού.
«Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι η ένταση, η αδρεναλίνη, οι επιτυχίες και οι στιγμές που έζησα συνολικά ως αθλήτρια. Μου λείπουν πολλά από τα χρόνια στην Εθνική, το συναίσθημα να αγωνίζεσαι για την χώρα σου σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα.
Φυσικά και τα χρόνια μου με την ομάδα της καρδιάς μου, τον Παναθηναϊκό. Τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε, τις πορείες στην Ευρώπη, όλα» σχολίασε ολοκληρώντας τις αναμνήσεις της από το παρελθόν.
