«Με ξαφνιάζετε» δήλωσε στο volleyball.gr η 28χρονη αθλήτρια στο άκουσμα της είδησης πως είναι η πολυτιμότερη του Σαββατοκύριακου και σχολίασε για την πορεία του Ρεθύμνου: «Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τον κορμό της περσινής ομάδας καθώς εξηγήσαμε και στον πρόεδρο πως η ομάδα πρέπει να διατηρήσει τον κρητικό χαρακτήρα. Κάναμε λοιπόν ελάχιστες προσθήκες που χρειάζονταν για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της Α1, όπου στόχος μας είναι η παραμονή».
Δεν είναι λίγο οξύμωρο να λέτε ακόμα για παραμονή, όταν η ομάδα είναι στην 4η θέση και με διαφορά 4 βαθμών από την 5η;
Μάλλον δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε τόσο ψηλά για να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα. Ο προπονητής μας λέει συνεχώς πως πρέπει να έχουμε τα κεφάλια κάτω και να κοιτάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Είναι σίγουρα περίεργο που είμαστε στην τετράδα καθώς πλην της Κολομβιανής Κορτές, στην ουσία είμαστε η ίδια εξάδα που πέρυσι παίζαμε στην Α2. Είναι όμως ενθαρρυντικό πως βελτιωνόμαστε συνεχώς ως ομάδα και ως παράδειγμα θα φέρω την Σημαντηράκη, η οποία παίζει λίμπερο και έχει μεγάλο βάρος ευθύνης. Η Ξένια έχει απίστευτη εξέλιξη. Το αξιόλογο είναι πως η ομάδα χαρακτηρίζεται από την ομαδικότητα και την ομόνοια. Έχουμε βέβαια και την εμπειρία και ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτή η πορεία. Η διοίκηση θέτει υψηλό στόχο, όχι για να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά για να είναι σίγουροι πως θα εξασφαλίσουμε την παραμονή μας… Εγώ ως αθλήτρια μπορεί να έχω φιλοδοξίες και όνειρα, αλλά παραμένω προσγειωμένη. Κι όταν και μαθηματικά θα κατοχυρώσουμε την παραμονή μας, τότε θα θέλουμε και τετράδα και πλέι οφ.
Στο Κύπελλο ο ΟΠΕΡ είναι ένα βήμα πριν από το φάιναλ φορ…
Έχουμε αποδείξει πως είμαστε δεμένες και το καλό είναι πως σε κάθε παιχνίδι ξεχωρίζει και μία διαφορετική αθλήτρια κι έτσι κρατάμε την ομάδα σε ένα σταθερά καλό επίπεδο, παρά τους τραυματισμούς, που άλλωστε έχουν κι άλλες ομάδες. Στο Κύπελλο λοιπόν, γίνονται τα πάντα. Το έζησα αυτό και με το Μαρκόπουλο πριν από λίγα χρόνια. Στο παιχνίδι που προκριθήκαμε απέναντι στους Τράχωνες, ήταν κορώνα-γράμματα. Το πήραμε μάλλον γιατί μπήκαμε πιο αποφασισμένες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι Τράχωνες, αν και αουτσάιντερ λόγω βαθμολογικής θέσης, δεν θα μπορούσαν να μας κάνουν ζημιά. Τώρα περιμένουμε τον νικητή του Πανναξιακός - Ηρακλής και σε ματς που δεν έχεις άλλη ευκαιρία μπορούν να γίνουν εκπλήξεις. Γιατί όχι κι εμείς λοιπόν!
Το επαρχιακό βόλεϊ τελικά υστερεί ή υπερτερεί σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις;
Η αλήθεια είναι ότι παρότι η καταγωγή μου είναι από το Ρέθυμνο, δεν είχα φανταστεί ποτέ να φεύγω από την Αθήνα. Και στον ΟΠΕΡ ήρθα συγκυριακά. Και δεν κρύβω πως είχα ανασφάλεια για το τι θα ζήσω. Αλλά το κέρδος του κόσμου στις μικρότερες πόλεις είναι τεράστιο. Δεν είναι τυχαίο που όποιες ομάδες έρχονται να παίξουν στην Κρήτη μπαίνουν με σεβασμό στο «Μελίνα Μερκούρη». Αν δεν είχαμε τον κόσμο μαζί μας θα ήμασταν μια μικρή επαρχιακή ομάδα. Το αρνητικό είναι πως δεν έχουμε τη δυνατότητα να δίνουμε φιλικά παιχνίδια, ενώ βδομάδα παρά βδομάδα κάνουμε ταξίδια και τα έξοδα είναι περισσότερα. Όμως, από την άλλη, είμαστε μια κοινωνία αγαπημένη και αυτό το θετικό καλύπτει τα αρνητικά και η ομάδα έχει υγεία.
Δεν είναι λίγο οξύμωρο να λέτε ακόμα για παραμονή, όταν η ομάδα είναι στην 4η θέση και με διαφορά 4 βαθμών από την 5η;
Μάλλον δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε τόσο ψηλά για να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα. Ο προπονητής μας λέει συνεχώς πως πρέπει να έχουμε τα κεφάλια κάτω και να κοιτάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Είναι σίγουρα περίεργο που είμαστε στην τετράδα καθώς πλην της Κολομβιανής Κορτές, στην ουσία είμαστε η ίδια εξάδα που πέρυσι παίζαμε στην Α2. Είναι όμως ενθαρρυντικό πως βελτιωνόμαστε συνεχώς ως ομάδα και ως παράδειγμα θα φέρω την Σημαντηράκη, η οποία παίζει λίμπερο και έχει μεγάλο βάρος ευθύνης. Η Ξένια έχει απίστευτη εξέλιξη. Το αξιόλογο είναι πως η ομάδα χαρακτηρίζεται από την ομαδικότητα και την ομόνοια. Έχουμε βέβαια και την εμπειρία και ελπίζουμε να συνεχιστεί αυτή η πορεία. Η διοίκηση θέτει υψηλό στόχο, όχι για να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά για να είναι σίγουροι πως θα εξασφαλίσουμε την παραμονή μας… Εγώ ως αθλήτρια μπορεί να έχω φιλοδοξίες και όνειρα, αλλά παραμένω προσγειωμένη. Κι όταν και μαθηματικά θα κατοχυρώσουμε την παραμονή μας, τότε θα θέλουμε και τετράδα και πλέι οφ.
Στο Κύπελλο ο ΟΠΕΡ είναι ένα βήμα πριν από το φάιναλ φορ…
Έχουμε αποδείξει πως είμαστε δεμένες και το καλό είναι πως σε κάθε παιχνίδι ξεχωρίζει και μία διαφορετική αθλήτρια κι έτσι κρατάμε την ομάδα σε ένα σταθερά καλό επίπεδο, παρά τους τραυματισμούς, που άλλωστε έχουν κι άλλες ομάδες. Στο Κύπελλο λοιπόν, γίνονται τα πάντα. Το έζησα αυτό και με το Μαρκόπουλο πριν από λίγα χρόνια. Στο παιχνίδι που προκριθήκαμε απέναντι στους Τράχωνες, ήταν κορώνα-γράμματα. Το πήραμε μάλλον γιατί μπήκαμε πιο αποφασισμένες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι Τράχωνες, αν και αουτσάιντερ λόγω βαθμολογικής θέσης, δεν θα μπορούσαν να μας κάνουν ζημιά. Τώρα περιμένουμε τον νικητή του Πανναξιακός - Ηρακλής και σε ματς που δεν έχεις άλλη ευκαιρία μπορούν να γίνουν εκπλήξεις. Γιατί όχι κι εμείς λοιπόν!
Το επαρχιακό βόλεϊ τελικά υστερεί ή υπερτερεί σε σχέση με τις μεγάλες πόλεις;
Η αλήθεια είναι ότι παρότι η καταγωγή μου είναι από το Ρέθυμνο, δεν είχα φανταστεί ποτέ να φεύγω από την Αθήνα. Και στον ΟΠΕΡ ήρθα συγκυριακά. Και δεν κρύβω πως είχα ανασφάλεια για το τι θα ζήσω. Αλλά το κέρδος του κόσμου στις μικρότερες πόλεις είναι τεράστιο. Δεν είναι τυχαίο που όποιες ομάδες έρχονται να παίξουν στην Κρήτη μπαίνουν με σεβασμό στο «Μελίνα Μερκούρη». Αν δεν είχαμε τον κόσμο μαζί μας θα ήμασταν μια μικρή επαρχιακή ομάδα. Το αρνητικό είναι πως δεν έχουμε τη δυνατότητα να δίνουμε φιλικά παιχνίδια, ενώ βδομάδα παρά βδομάδα κάνουμε ταξίδια και τα έξοδα είναι περισσότερα. Όμως, από την άλλη, είμαστε μια κοινωνία αγαπημένη και αυτό το θετικό καλύπτει τα αρνητικά και η ομάδα έχει υγεία.
