Στο “Καράβι Sports Club» όμως υπάρχει ένας φοβερός τύπος στην κερκίδα, που απολαμβάνει την αγάπη όλων των θαμώνων και θα μπορούσε να ήταν και… μασκότ του τουρνουά, αφού όλοι εδώ περιμένουν να τον δουν.
Ο λόγος για τον Γρηγόρη Πολυχρονιάδη, πατέρα του άσου του Παναθηναϊκού Αλέξανδρου. Ο 54χρονος ζει με τη δική του αγωνία, αλλά και φοβερό πάθος όλους τους αγώνες του κανακάρη του. «Υποφέρει» σε κάθε χαμένο πόντο και πανηγυρίζει σαν τρελός, κάθε νίκη της ομάδας Αλεξίου/Πολυχρονιάδη. Το μόνο που ζητάει στα τουρνουά μπιτς βόλεϊ είναι η θαλάσσια αύρα και η δυνατή μουσική. Τότε μόνο ζει καλύτερα αυτή τη γιορτή…
Όντας αυτοκινητιστής στο επάγγελμα, το κοντέρ «γράφει» νυχθημερόν πολλά χιλιόμετρα και η μία κούρσα διαδέχεται την άλλη για να μπορεί να προσφέρει στη σύζυγό του Ουρανία και τα δύο του παιδιά το καλύτερο.
Όταν όμως παίζει ο γιός του Κωνσταντίνος ποδόσφαιρο, η ο Αλέξανδρος βόλεϊ η… σημαία κατεβαίνει! Παύει να δηλώνει «ελεύθερος» και ακολουθεί τον γιό του σε όποιο γήπεδο κι αν παίζει για να τον στηρίξει, να συμπαρασταθεί στις προσπάθειες της ομάδας του και να είναι μαζί του στις χαρές και στις λύπες. Ακόμη κι αν μερικές φορές βρίσκει το μπελά του ή παρεξηγείται από κάποιους!
Όπως συνέβη πριν από 5 χρόνια στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα, που βρίσκονταν ακριβώς πίσω από τον πάγκο της «γαλανόλευκης» και σε κάθε πόντο «παραμιλούσε» και ωρυότανε σαν τρελός πανηγυρίζοντας ξέφρενα! Μέχρι που ο διαιτητής, θεωρώντας ότι βρίζει ή λέει κάτι σε έντονο τόνο στους αθλητές και τον απέβαλλε έτσι από το γήπεδο!
Τον τελευταίο χρόνο πάντως η «πιάτσα» του Γρηγόρη Αλεξιάδη είναι το κλειστό της Κυψέλης. Μία ακόμη θυσία για χάρη του Αλέξανδρου! Μέχρι που… αλλαξοπίστησε ο άνθρωπος. Και δεν αναφερόμαστε στο θρήσκευμα, αλλά στη «θρησκεία»! Δεν είναι και λίγο πράγμα ως «βέρος» Ολυμπιακός, να «στριμώχνεται» με τους εκστασιασμένους οπαδού των «πράσινων» στην κατάμεστη κερκίδα της Κυψέλης και να παθαίνει «ντελίριο» σε κάθε νίκη του «τριφυλλιού». Όπως και να’ χει όμως στο όνομα της αγάπης για το γιό του κάθε… τρέλα και υπερβολή συγχωρείται… αφού είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει στην κατηγορία των γονέων που «αμάρτησαν για το παιδί τους».Μέχρι την επόμενη φορά....
Ο λόγος για τον Γρηγόρη Πολυχρονιάδη, πατέρα του άσου του Παναθηναϊκού Αλέξανδρου. Ο 54χρονος ζει με τη δική του αγωνία, αλλά και φοβερό πάθος όλους τους αγώνες του κανακάρη του. «Υποφέρει» σε κάθε χαμένο πόντο και πανηγυρίζει σαν τρελός, κάθε νίκη της ομάδας Αλεξίου/Πολυχρονιάδη. Το μόνο που ζητάει στα τουρνουά μπιτς βόλεϊ είναι η θαλάσσια αύρα και η δυνατή μουσική. Τότε μόνο ζει καλύτερα αυτή τη γιορτή…
Όντας αυτοκινητιστής στο επάγγελμα, το κοντέρ «γράφει» νυχθημερόν πολλά χιλιόμετρα και η μία κούρσα διαδέχεται την άλλη για να μπορεί να προσφέρει στη σύζυγό του Ουρανία και τα δύο του παιδιά το καλύτερο.
Όταν όμως παίζει ο γιός του Κωνσταντίνος ποδόσφαιρο, η ο Αλέξανδρος βόλεϊ η… σημαία κατεβαίνει! Παύει να δηλώνει «ελεύθερος» και ακολουθεί τον γιό του σε όποιο γήπεδο κι αν παίζει για να τον στηρίξει, να συμπαρασταθεί στις προσπάθειες της ομάδας του και να είναι μαζί του στις χαρές και στις λύπες. Ακόμη κι αν μερικές φορές βρίσκει το μπελά του ή παρεξηγείται από κάποιους!
Όπως συνέβη πριν από 5 χρόνια στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα, που βρίσκονταν ακριβώς πίσω από τον πάγκο της «γαλανόλευκης» και σε κάθε πόντο «παραμιλούσε» και ωρυότανε σαν τρελός πανηγυρίζοντας ξέφρενα! Μέχρι που ο διαιτητής, θεωρώντας ότι βρίζει ή λέει κάτι σε έντονο τόνο στους αθλητές και τον απέβαλλε έτσι από το γήπεδο!
Τον τελευταίο χρόνο πάντως η «πιάτσα» του Γρηγόρη Αλεξιάδη είναι το κλειστό της Κυψέλης. Μία ακόμη θυσία για χάρη του Αλέξανδρου! Μέχρι που… αλλαξοπίστησε ο άνθρωπος. Και δεν αναφερόμαστε στο θρήσκευμα, αλλά στη «θρησκεία»! Δεν είναι και λίγο πράγμα ως «βέρος» Ολυμπιακός, να «στριμώχνεται» με τους εκστασιασμένους οπαδού των «πράσινων» στην κατάμεστη κερκίδα της Κυψέλης και να παθαίνει «ντελίριο» σε κάθε νίκη του «τριφυλλιού». Όπως και να’ χει όμως στο όνομα της αγάπης για το γιό του κάθε… τρέλα και υπερβολή συγχωρείται… αφού είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει στην κατηγορία των γονέων που «αμάρτησαν για το παιδί τους».Μέχρι την επόμενη φορά....
